Zo nu en dan zit ik met vrienden heerlijk te filosoferen over het leven. In ons geval gaat dat vaak gepaard met een goed glas wijn en een fijne hap. Ik hou ervan. We stellen elkaar dan vragen als “wanneer ben je af?” en “wanneer denk je het allemaal wel te weten en heb je de boel op de rit?”. Onderwerpen worden onder de loep genomen als persoonlijke ontwikkeling, balans tussen werk en privé, in hoeverre daagt het werk nog uit, maar ook relationele zaken als wederzijdse verwachtingen. Gewetensvragen worden gesteld als “word je nog door elkaar scherp gehouden en geprikkeld?” en “wat verlang je in de liefde?”. Natuurlijk kan dan ook de vraag niet ontbreken “wat versta jij onder de zin van het leven?”. Maar dan zijn we al wel wat wijntjes verder…

Bewustwording

Uiteindelijk komen we dan na dit soort gesprekken wel tot enige conclusies. We hebben bedacht dat er grofweg zo’n drie periodes in ons leven zijn dat we op een kruispunt kunnen komen te staan. Los van de ingrijpende levensgebeurtenissen die onverwacht plaats kunnen vinden en je wereld op z’n kop zetten. Dat is volgens ons globaal rond je 40ste, 50ste en 60ste levensjaar. In deze levensfases breekt er vaak een nieuw tijdperk aan. Ingegeven door onder andere de druk van het gezinsleven, de overgang/menopauze, het empty nest syndrome of dat je werkzame leven een einde bereikt. Of je nou man of vrouw bent, de tijd van bewustwording is confronterend en opeens ontstaan er heel veel twijfels. Twijfels over de inhoud van je leven. “Wat is er gebeurd met mijn dromen? Vind ik mijn baan nog wel leuk, geeft het mij voldoening, zal ik ondernemer worden, eigenlijk wil ik wel een mooie reis maken en waar zal ik dan naartoe gaan en voor hoelang, zal ik gaan emigreren, wat zoek ik in de liefde, ga ik voor prettig of voor bijzonder en speciaal, vind ik mijn partner nog wel zo prikkelend om oud mee te worden, zijn we elkaar ontgroeid, neem ik genoegen met een broer/zus verhouding, ben ik wel gelukkig? En vooral; Is dit nou het leven???”.

Lapmiddelen

Ik heb gedurende mijn leven mooie vriendschappen opgebouwd met authentieke mensen. Sommige zijn letterlijk vanuit de zandbak ontstaan en andere zijn later ontwikkeld. We delen veel met elkaar. Geen maskers. In de tijden dat we erdoor zitten zijn we er voor elkaar. En we lachen wat af. Lachen relativeert. Hoe K je je ook voelt, een geintje tussendoor maakt de boel wel wat lichter. Zo ook onze analyses over de genoemde kruispunten en de oplossingen die met name extern worden gezocht. Want zeg nou zelf, als ’t even lastig wordt roept de vrouw toch in de regel spottend tegen de man “koop een Harley!” en de man slingert dan de opmerking naar het vrouwelijk hoofd “ga een studie doen of zoek een baan!”. De praktijk wijst uit dat veel vrouwen het zoeken in de spirituele wereld en drastische maatregelen nemen in hun gezondheidsbeleving. Aanvullend kopen mannen inderdaad een motor en gaan veelvuldig met de maten op stap. Er wordt ook ineens fanatiek hardgelopen of gefietst. Als de zoektocht van de vrouw dan ook nog verzandt in de tarwegras smoothies en een cursus Sjamanisme, komt de liefde tussen de partners aardig onder druk te staan. Het onbegrip neemt grote vormen aan en de man zoekt steeds meer zijn heil bij zijn vrienden en wellicht bij een andere vrouw. Dit zijn stereotypen die we allemaal wel herkennen uit onze omgeving. Soms komt dan een “tweede leg” en het circus begint weer van voren af aan.

Ontwikkeling

Het is redelijk uniek en zeldzaam te noemen als het soort leven vanuit je begin 20’er jaren nog wordt voortgezet terwijl je rond je 50ste bent. In die tussenliggende periode heb je als het goed is veel doorstaan en meegemaakt. Het kan haast niet anders dan dat dit gaat wringen. Door de economische crisis stond je baan en wellicht je onderneming onder druk. Misschien heb je zelfs een faillissement ervaren. Ziekte, verlies van dierbaren door overlijden, scheiding of het verbreken van vriendschappen en relaties hebben ervoor gezorgd dat je verdriet hebt gekend. Het krijgen of niet (kunnen) krijgen van kinderen heeft je gevormd. De druk en de last die op je schouders zijn gekomen door verantwoordelijkheden en verplichtingen zijn met de jaren toegenomen. Tussendoor heb je afleidingen gezocht in hobby’s, vakanties, uitjes en andersoortig vertier met de kring die je om je heen hebt gebouwd.

Bezinning

En dan is daar ineens het Uur U. Tijd voor bezinning en reflectie. Je kijkt achterom en gaat vervolgens bedenken hoe je de rest van je leven wilt gaan invullen. De hamvraag is dan of je jezelf de ruimte voor een andere invulling gunt, als je dat zou wensen. In hoeverre geef je jezelf de ruimte om echt voor jezelf te kiezen? En is dat dan een egoïstische daad? Hoewel je al jaren je de blubber hebt gewerkt voor een zeker bestaan en jezelf zo nu en dan hebt weggecijferd voor je geliefde, kinderen, werkgever, ouders etc. kan het zo maar zijn dat het zeer ongemakkelijk voelt om voor jezelf te kiezen. Het kan zelfs zo sterk voelen dat je denkt dat recht ook niet te hebben. Daarbij kan je huidige situatie ogenschijnlijk comfortabel zijn en waarom zou je dat overhoop gooien? Best grote dilemma’s. Want ergens diep binnenin zit een knagend verlangen naar een ommekeer. Dit verlangen kan en mag je niet negeren. “Je zult je hart nooit kunnen ontlopen. Daarom kun je maar beter luisteren naar wat het te zeggen heeft”, aldus Paulo Coelho.

Offers

Inmiddels realiseer je je dat je in een risicogroep zit waarin ziekte en verlies een steeds grotere rol spelen. Je bent je er dan ook meer van bewust dat de jaren die nog komen gaan kostbaar zijn en weloverwogen besteed dienen te worden. Dit kan betekenen dat je offers moet brengen. Offers die jou uiteindelijk voorzien van een leven met andersoortig geluk. Een geluk dat lokt en van een hogere dimensie is, juist door alles wat je al hebt meegemaakt. Je hebt inmiddels al een visie over de komende jaren die je nog hoopt te hebben. Om dit te realiseren kun je rigoureus het roer omgooien of de weg van de geleidelijkheid kiezen. Nadeel van de eerste optie is dat je op weerstand kunt stuiten en er kan een verwijtende sfeer ontstaan. Voordeel is dan wel dat er direct duidelijkheid is. Bij de tweede optie kun je een breder draagvlak creëren door in de tijd al wat kleine aanpassingen te implementeren en door de juiste communicatie de toekomstige transitie in te leiden. Hoewel dan een flink beroep wordt gedaan op de factor geduld geeft dit wel meer rust voor alle partijen. Inherent hieraan is een plan van aanpak noodzaak en blijven communiceren heel wenselijk. Als na de zure appel de kogel dan door de kerk is, zal de beloning zeer zeker zoet zijn.

Verantwoordelijk voor eigen geluk

Het moeilijke van het leven is dat je zo nu en dan op de proef wordt gesteld. Dat kan onverwacht en pijnlijk zijn. En bij de één zal dat misschien wat vaker gebeuren dan bij de ander. Het mooie van het leven is dat het uiteindelijk allemaal goed komt en het je datgene brengt waar je zo naar verlangt. Althans, als je je ervoor inspant en oog hebt voor kansen en mogelijkheden. Passiviteit zal je niet ver brengen. Wees proactief, integer en bewust. Neem de leiding over je leven. En vóór alles, wees eerlijk naar jezelf. We zijn allemaal “werk in uitvoering” en met dat in gedachten mogen we best wat meer consideratie met onszelf hebben en voor ons eigen geluk gaan. En dat is zeker geen vorm van egoïsme. Je bent uiteindelijk aan jezelf verplicht je eigen geluk te maken en dit niet afhankelijk te stellen van anderen. Bekijk het leven niet door een sleutelgat maar gooi de deur open en leef! Lieve vrienden, dank voor jullie geweldige input! Proost op vriendschappen, de liefde en het leven!

“You should not have to rip yourself into pieces to keep others whole.”